Ασυνείδητα λαθεμένα μηνύματα , χρήσιμα υποστηρικτικά μηνύματα που δεν πήραμε, όπως και συναισθηματικά τραύματα κατά την παιδική μας ηλικία μας οδήγησαν σε δυσλειτουργικά πρότυπα συμπεριφοράς και σκέψης

Είναι βέβαια και η αδράνεια του σώματος οι στάσεις που συνήθισε να παίρνει , που μας κρατάν προσδεμένους με τις παλιές τις νοητικές μας στάσεις , και τους αντίστοιχους ρόλους . Απογοητεύσεις ματαιώσεις και τραύματα από την παιδική μας ηλικία , τότε που η ουσία μας ξεδιπλωνόταν και αναπτύσσονταν αυθόρμητα , έχουν χαραχτεί με την μορφή έντασης και δυσκαμψίας στο φυσικό μας σώμα . Έχουν έτσι δημιουργήσει έναν θώρακα γύρω από το ζωντανό και αυθεντικό μας ψυχικό Είναι που το εμποδίζουν να ξεδιπλώσει την ανάπτυξη του .

Η δομή του χαρακτήρα με την οποία ένα άτομο αλληλεπιδρά με τον κόσμο αποτελεί αμυντική λειτουργία, και είναι συνήθως το αποτέλεσμα μιας τραυματικής σύγκρουσης ανάμεσα στην αυθόρμητη φυσική παρόρμηση του παιδιού και στους περιορισμούς που επιβάλει το περιβάλλον

Είναι ο χαρακτήρας έτσι ένα τραυματικό γεγονός μια ‘χαρακιά’, από ‘χαράσσω’ – ‘kharesien’ = σημαδεύω, στιγματίζω (από την Ινδό-ευρωπαϊκή ρίζα ‘gher’).