Όταν ήμουν 10 χρονών είχα μια αξιοσημείωτη εμπειρία στο Μόναχο της Γερμανίας, όπου και έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Επιστρέφοντας από το σχολείο ένας Γερμανός μαγαζάτορας μας εκδίωξε με βίαιο τρόπο από το μαγαζί του, εμένα και έναν συμμαθητή μου. Απωθώντας μας, μας πέταξε στο πεζοδρόμιο. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα αλησμόνητο θετικό σοκ για τις παιδικές μας ψυχές. Ώσπου να συνέλθουμε και να σηκωθούμε, είχαν καταφτάσει αστυνομία, ασθενοφόρο ,ψυχολόγος και δρομολογήθηκε η διαδικασία για την αυτεπάγγελτη δίωξή του. Κυριολεκτικά στο πεντάλεπτο, κινητοποιήθηκε το συντεταγμένο κοινωνικό κράτος δικαίου να διερευνήσει τα αυτονόητα. Αν υφίσταται βιαιοπραγία κατά ανηλίκου με ενδεχόμενο ρατσιστικό κίνητρο. Στο τέλος και μετά από την ειλικρινή μεταμέλεια του μαγαζάτορα, τον βοηθήσαμε με τις καταθέσεις μας στο δικαστήριο να αθωωθεί. Ο απόηχος που είχε πάνω μας η εμπειρία ήταν το άκρον άωτον του παιδικού τραύματος. Μας δόθηκε το μήνυμα ότι ζούμε σε έναν φιλικό, ασφαλή ,δίκαιο και προστατευτικό κόσμο που νοιάζεται έμπρακτα και λειτουργικά για την ευημερία μας.

Έκτοτε ήμουν ένθερμος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ιδέας και ενοποίησης και της ένατης συμφωνίας του Μπετόβεν. Γυρίζοντας στην Ελλάδα στα 14 μου χρόνια, η ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους, η δυσλειτουργικότητα, η προχειρότητα, η κουτοπονηριά, η έλλειψη κοινωνικής και οικολογικής συνείδησης, μου κακοφαίνονταν αλλά σιγά σιγά προσαρμόστηκα. Ασφαλώς δέχομαι, καλωσορίζω και λαχταρώ οποιαδήποτε μεταρρύθμιση θα μπορούσε να φέρει το ελληνικό κράτος πιο κοντά στα ευρωπαϊκά κεκτημένα και να το κάνει λειτουργικό, φιλικό προς τον πολίτη και αποτελεσματικό.. Αλλά τα πέντε τελευταία χρόνια της μνημονιακής προσαρμογής πολύ λίγα είδα σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν καταλαβαίνω που θα βοηθούσε η εμμονή των θεσμών να μειώσουν τον κατώτερο μισθό στον ιδιωτικό τομέα σε μια λιμασμένη οικονομία με 50% ανεργία στους νέους. Παρατηρώ τα τελευταία 25 χρόνια που δουλεύω ως Ομοιοπαθητικός γιατρός και Ψυχίατρος πως μεταβάλλεται το συλλογικό συναισθηματικό κύμα από την ευφορική ανευθυνότητα στον θυμό - οργή - λύσσα στον φόβο - πανικό, στην απόγνωση - απελπισία, στην θλίψη - στέρηση, στην γαλήνια έκσταση, στην ευδαιμονική πληρότητα και αγάπη. Άλλωστε τα τελευταία πέντε χρόνια της μονοδιάστατης μνημονιακής "θεραπείας" ήταν τα υγιή αντανακλαστικά αλληλεγγύης της ελληνικής οικογένειας, που κράτησαν την ελληνική κοινωνία όρθια. Έχω μια θεραπευόμενη που δουλεύει τα τελευταία 5 χρόνια νυχτερινή εργασία 12 και 14 ώρες ημερησίως, 7 ημέρες την εβδομάδα ,χωρίς ρεπό για 20 ευρώ και χωρίς ασφάλεια. Δεν μιλάει γιατί απέμεινε η μόνη που εργάζεται στην οικογένεια. Την βοηθάω όσο μπορώ χωρίς αμοιβή, ενισχύοντας την ομοιοπαθητικά και συμβουλεύοντας την ψυχοθεραπευτικά, αλλά πόσο μπορεί να βοηθηθεί σε αυτές τις συνθήκες ? Αν συμπιεστεί επιπλέον ο κατώτερος μισθός δεν θα αυξηθούν τέτοια φαινόμενα?

Προφανώς έφταιξαν πολλά για την παρούσα οικονομική μας κατάσταση δεν είμαι οικονομολόγος να έχω άποψη. Στο αντικείμενο μου όμως στον χώρο της Υγείας έχω εμπειρία και λόγο. Η φαρμακευτική δαπάνη από το 2004 και μέσα σε πέντε χρόνια τετραπλασιάστηκε και από 4,5 δις ευρώ έφτασε τα 17δις. Τα προτεινόμενα μέτρα περικοπών από την τρόικα στους μισθούς και τις συντάξεις ήταν της τάξης των 6 δισ. ευρώ. Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους. Η εμπεριστατωμένη εργασία του συναδέλφου Χρήστου Ντέλλου, εύγλωττη, και πλήρης παρρησίας με τίτλο "η σιωπή των γιατρών" είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτική.(http://www.ntellos.gr/…/iatrika-sinedria-i-siopi-ton-giatron) . Ένα ολόκληρο κύκλωμα από γιατρούς φαρμακευτικές και ασφαλιστικές εταιρίες και κάθε λογής ενδιάμεσους απομυζούσε από τις κρατικές οικονομίες απίστευτα ποσά, εν ονόματι θεραπειών ρουτίνας αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και ακινδινότητας.

Βέβαια ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης σε μια σχέση εξαγοράς και δωροδοκίας ? Είναι μια σχέση ολέθριας συν-εξάρτησης, και τον λογαριασμό τον πληρώνει ο ασφαλισμένος και η εθνική οικονομία και η υγεία.
• Στις μέρες μας ολοένα και περισσότερο το βιομηχανικό καταναλωτικό μοντέλο ανάπτυξης και η αναγωγική επιστημονική σκέψη, (αριστερος εγκέφαλος) φανερώνουν τα αδιέξοδα και την ανεπάρκεια τους . Η πρόσφατη οικονομική κρίση, η οικολογική κρίση και η κρίση αξιών και νοήματος, είναι τρείς από τις συνέπειες τους. Εντούτοις υπάρχει εναλλακτικό μοντέλο και δεν είναι άλλο από το ολιστικό, συμμετοχικό και οικολογικό μοντέλο.
Παράδειγμα του ολιστικού μοντέλου στον χώρο της υγείας είναι η εναλλακτική, ολιστική ιατρική με κύριο εκπρόσωπο της την Ομοιοπαθητική Ιατρική. Η εξατομικευμένη φιλοσοφία της Ομοιοπαθητικής (η έμφαση δίνεται στην ιδιοσυστασία του αρρώστου και όχι στην αρρώστια), δεν συνάδει με το μαζικό, καταναλωτικό βιομηχανικό μοντέλο. Ωστόσο η ολιστική της προσέγγιση έχει δώσει συχνά ανέλπιστες θεραπευτικές λύσεις σε χρόνιες επιμένουσες παθήσεις και μια πιο εκτεταμένη χρήση της θα μπορούσε να σώσει τα ταμεία και τους ασθενείς από την άσκοπη πολυφαρμακία και των φαύλο κύκλο των παρενεργειών των χημικών φαρμάκων. Η θεραπευτική της αυτή αποτελεσματικότητα όπως και η αύξηση της γενικότερης ψυχοσωματικής ευεξίας και δημιουργικότητας που επίσης επιφέρει, έχουν ωθήσει σε μια κοινωνική δυναμική στροφή προς την εναλλακτική ιατρική και την Ομοιοπαθητική ειδικότερα.
• Ο λόγος που έχασε την μάχη από την αλλοπαθητικη ιατρική στο τέλη του προ προηγούμενου αιώνα στην Αμερική, ήταν ότι δεν ταίριαζε στο μαζικό καταναλωτικό βιομηχανικό οικονομικό μοντέλο που τότε επικρατούσε . Ήταν δηλαδή δύο αιώνες μπροστά από την εποχής της. Τώρα όμως ήρθε η εποχή της. Είναι μια από καιρό δομιμένη και δοκιμασμένη εναλακτική λύση για τον χώρο της υγείας με κατεύθυνση ανθρωπο-κεντρική και όχι κερδο- και νοσο- κεντρική.

Είχα την τύχη να επισκεφτώ την Ινδία τα τελευταία 25 χρόνια, πάνω από 30 φορές, και να δω να συντελείται χρόνο με τον χρόνο ένα οικονομικό θαύμα. Μεγάλη συμβολή σε αυτό είχε η ουσιαστική υποστήριξη που έτυχε η ολιστική (οικονομική, ακίνδυνη και αποτελεσματική) εναλλακτική ιατρική (Ομοιοπαθητική, Ayurveda και Yoga) από το ινδικό κράτος με δικό της υπουργείο. Εξίσου καθοριστική ήταν και η θεσμική υποστήριξη του βελονισμού και της παραδοσιακής κινέζικής ιατρικής στο κινεζικό οικονομικό θαύμα.
Μπορεί να πληρώνω από το εισόδημα μου τα επιμορφωτικά μου ταξίδια αλλά διατηρώ το δικαίωμα να επιλέγω την ενημέρωση μου ανεξάρτητα από τα οικονομικά συμφέροντα των εταιριών του χώρου.

Πολλά έχουν ειπωθεί τελευταία για τα στερεότυπα των Γερμανών και των Ελλήνων... Διαχρονικά είναι μια σχέση εμπλουτισμού . Η άνθιση του γερμανικού πολιτισμού χρωστάει πολλά στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα με την φιλοσοφία του Νίτσε να αποτελεί σε αυτό σημαντικό ορόσημο. Η ίδια η Ομοιοπαθητική είναι η πραγμάτωση, η οργάνωση και η θεμελίωση του ιπποκρατικού νόμου των όμοιων "Όμοια ομοίοις εισίν ίαματα" σε πρακτικό και αποτελεσματικό θεραπευτικό σύστημα από τον εμπνευσμένο γερμανό γιατρό και ιδρυτή της, Σ. Χάνεμαν. Μάλλον ο Έλληνας θέλει τον "Γερμανό" του. Μην ξεχνάμε το 2004 όπου η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη προέκυψε όταν ένας Γερμανός οργάνωσε τον ενθουσιασμό και την εφηβική ανευθυνότητα των Ελλήνων. Αλλά και ο Γερμανός χρειάζεται τον "Έλληνα" του. Τον χρειάζεται για να απομακρυνθεί από τον στείρο ορθολογισμό του και το πάθος του για ισχύ και έλεγχο, τον χρειάζεται γιατί τον εμψυχώνει και τον νοηματοδοτεί.

Σε οικογένειες με κάποιο εξαρτημένο μέλος (εξάρτηση ηρωίνης, κοκαΐνης, τζόγου) όταν αυτό αρχίζει να θεραπεύεται και να πατάει στα πόδια του, φανερώνονται τα πραγματικά και βαθύτερα δυσλειτουργικά μοντέλα της οικογένειας. Το φαινόμενο αυτό το προβλέπει και το διαχειρίζεται η συστημική ψυχολογία.

Μπορεί να είναι νόμιμο, για να σώσεις το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις τράπεζες, να μετατρέπεις την οικονομία μιας χώρας σε ανεύθυνο "πρεζάκι" χωρίς καν να συζητάς την θεραπευτική προοπτική (βλέπε βιωσιμότητα χρέους) αλλά δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό. Μπορεί να είναι νόμιμο να μεταθέτεις την ευθύνη του χρέους από τις πλάτες των τζογαδόρων / κερδοσκόπων σε αυτές των φορολογούμενων σε όλη την Ευρώπη, αλλά δεν είναι ειλικρινές. Εταιρείες, κόμματα και μεγάλες οργανώσεις συχνά λειτουργούν σαν οργανισμοί που επικεντρώνονται στην αυτο-διατήρηση τους και χάνουν την ουσία και το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, πόσο μάλλον όταν δεν αξιολογούνται, ελέγχονται και λογοδοτούν δημοκρατικά….

Μια πολύ όμορφη ιστορία λέει...
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια χώρα άνυδρη και δυστυχισμένη, όπου οι κάτοικοι της ήταν μονίμως διψασμένοι και όλα ήταν μαραμένα και ξεραμένα. Ώσπου σε ένα μέρος της ανάβλυσε νερό. Το έμαθε ο κόσμος και συνέρρεε, ξεδίψασαν, κι ο τόπος άρχισε να βλασταίνει και να ανθίζει. Για να διευκολύνουν τη μεταφορά και την διανομή του νερού δημιούργησαν μια οργάνωση, που στρώθηκε στην δουλειά . Με τον καιρό περιέφραξαν τον χώρο και δημιούργησαν μια ιεραρχία να το διαχειρίζεται και να το εμπορεύεται. Το νερό, όμως, που (όπως και η Αγάπη) δεν έχει ιεραρχία, αποσύρθηκε. Η οργάνωση όμως, συνέχισε να το διαχειρίζεται να υποκρίνεται και να το πουλάει, σαν να υπήρχε. Το νερό , εμφανίστηκε κάπου αλλού, όπου η αθωότητα ,η απλότητα , η αυθεντικότητα, η γενναιοδωρία η αλληλεγγύη και η ειλικρίνεια ήταν ακόμα παρούσες, ξεδιψώντας και βλασταίνοντας.......
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες....
Κάπως έτσι φτάσαμε από το μήνυμα του Χριστού για την Αγάπη, στις πρακτικές της Ιερής Εξέτασης. Κάπως έτσι φτάσαμε από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη στα κάθε λογής πολυεθνικά διαπλεγμένα «ιερατεία» των «θεσμών». Το να μεταθέτει ένας πολιτικός την πολιτική του ευθύνη για κοινωνική εξυγίανση, στους θεσμούς ,στους κανόνες και στους λογιστές είναι υπεκφυγή και δεν δείχνει πολιτικό ανάστημα. Κάποιοι υποδύονται τον Κρέοντα στην σύγχρονη Αντιγόνη.

Ο σύγχρονος νεοφιλελευθερισμός έχει υπόγειες διασυνδέσεις με το τρίπτυχο του προτεσταντισμού (λιτότητα, ακρίβεια, εργατικότητα) και τον ορθολογισμό και υπερασιοναλισμό που τον συνοδεύουν.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το εξαιρετικά αποκαλυπτικό άρθρο του αστροφυσικού Μάνου Δανέζη http://manosdanezis.gr/index.p…/blog/360-2015-06-28-21-57-47
« ο ορθολογισμός και ο υπερασιοναλισμός αποτελούν τον κύριο μοχλό κατάρρευσης του Δυτικού πολιτισμού, επειδή οι λεγόμενοι ορθολογιστικοί διοικητικοί κύκλοι :
1. Δεν αντιλαμβάνονται την συνεχή αλλαγή του περιεχομένου του όρου «Λογική» σε επιστημονικό κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, και το ότι η Λογική διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.
2. Δεν κατανοούν ότι αν η «λογική» του Ορθολογισμού μας στερεί τις «Αξίες» και την Ανθρωπιά, τότε η φιλοσοφία αυτή πρέπει να ακυρωθεί ως, κοινωνικά επικίνδυνη»
Στην υλιστική στην ουσία της "θεολογία" του προτεσταντισμού, το αρχαιοελληνικό "μέτρο" αντικαθίσταται από τον πληθωρισμό των πλαστών αναγκών οι οποίες εξυπηρετούν απλά το κέρδος των λίγων και την ένδεια των πολλών. Σε αυτό το οικονομικό - φιλοσοφικό περιβάλλον ο "ορθολογισμός" δημιουργεί το "main stream" της επιστήμης που κάθε άλλο παρά ουδέτερο είναι, και που δυσκολεύεται να συλλάβει και να διαχειριστεί την "μεγάλη εικόνα". Γιαυτό το "Timeo hominem unius libri" (να φοβάσαι τον άνθρωπο του ενός βιβλίου) του Μανώλη Γλέζου είναι τόσο πετυχημένο.

Μια βασική προτεσταντική ιδέα είναι η άρνηση της παράδοσης. Ξεκινά από την άρνηση της Πατερικής Εκκλησιαστικής Παράδοσης και την αποδοχή μόνον του κειμένου της Βίβλου. Έτσι όμως χάνεται η προφορική παράδοση και η σύνδεση με την εμπειρία και την σοφία των προγόνων.
Υπερτόνισε την εντολή [κατά Ματθαίου κεφ5/48] ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν. ( Να είστε λοιπόν εσείς τέλειοι όπως ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος». ) .
Διολίσθησε έτσι στον ευσεβισμό και στον πουριτανισμό, θύμα μεταφραστικής ανακρίβειας. Στα αρχαία ελληνικά και στα ελληνιστικά που γράφτηκε η καινή διαθήκη η λέξη τέλειος είχε την έννοια του ολοκληρωμένου του τελειωμένου του πλήρη , μεταφράστηκε στα αγγλικά ως perfect (αψεγάδιαστος , χωρίς ελαττώματα, αναμάρτητος). Η μεταφραστική αυτή αστοχία γύρισε ως δάνειο από την Δύση, και επικράτησε το ‘τέλειος’ στα νέα ελληνικά να σημαίνει τον αψεγάδιαστο, «αναμάρτητο» αντί για τον ολοκληρωμένο, τον περατωμένο. Βέβαια η εμμονή στο «ανθρωπίνως αδύνατο» : perfect , οδηγεί νομοτελειακά στον εσωτερικό διχασμό, στην υποκρισία και στην περηφάνια – αλαζονεία.

Δεν είναι τυχαίο που ο μεγάλος Ελβετός ψυχίατρος C. G. Jung χρειάστηκε (αν και γιος προτεστάντη πάστορα) να προσχωρήσει στον καθολικισμό και στον γνωστικισμό για να μπορέσει να προχωρήσει την προσωπική του εξατομίκευση και να καταθέσει το διευρυμένο επιστημολογικό του "παράδειγμα".

Στην 25 χρονη επαγγελματική μου πορεία συνεχώς βλέπω τους "φαύλους κύκλους παρενεργειών" που οδηγούν πολλές από τις προτεινόμενες θεραπείες του "main stream" της «ορθολογικής» ιατρικής. Βλέπω όμως, χρησιμοποιώ και επωφελούμαι συνεχώς από τις φιλικές ολιστικές και ακίνδυνα αποτελεσματικές δυνατότητες που έχει η εναλλακτική ιατρική.
Οι ¨Έλληνες ας μην ξεχνάμε ότι το δημόσιο δεν το διόρισε ούτε το διαμόρφωσε ο Τσίπρας και τις τράπεζες τις έκλεισε αυτός που πραγματικά κάνει κουμάντο, κι ας ήταν μια πράξη ωμής βίας ενάντια σε έναν λαό για 5 χρόνια στραγγισμένου οικονομικά και κοινωνικά ταλαιπωρημένου.
Οι Έλληνες ας μην ξεχνάμε τις σημαντικότερες στροφές του εθνικού μας ύμνου που αναφέρονται στην προπατορική μας δυσκολία.

Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".
Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά•
μην το πιάστε, γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά.
Από στόμα οπού φθονάει, παλληκάρια, ας μην πωθεί,
πως το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένη έθνη αληθινά:
"Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Όταν στην ψυχοθεραπεία διερευνούμε τις αντιστάσεις μας στην θεραπεία, στην μεταμόρφωση και στην διεύρυνση της συνειδητότητας μας, συχνά σκοντάφτουμε πάνω στον φόβο του άγνωστου. «Προτιμούμε έναν γνωστό διάβολο από έναν άγνωστο Άγγελο." Η ολιστική, εναλλακτική ιατρική για πολλούς αλλά και για την χώρα μας είναι στον χώρο της υγείας ,ο «άγνωστος άγγελος».
Ας πάρουμε λοιπόν την ευθύνη, ο καθένας στον μικρόκοσμο του. Έτσι πως ήρθαν τα πράγματα έκανα την πρώτη μου Κατάθεση σε ΑΤΜ, έμαθα με την ευκαιρία και πως γίνεται. Βέβαια είναι καλύτερα να μην ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε. Ένα δάνειο έχω πάρει όλο κι όλο και αυτό για να βάλω φωτοβολταικά στην στέγη απ` όπου και αποπληρώνεται.

Μπροστά στην απόπειρα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και της ανάγκης να νοικοκυρευτεί και να θρέψει τις πληγές της η χώρα μας ανατέλλει, η ευθύνη του καθενός μας. Εδώ, κλίνοντας ταιριάζει η τόσο εύστοχη παρατήρηση του Λάο Τσέ . : «Αν θέλεις να ξυπνήσεις όλη την ανθρωπότητα, τότε ξύπνα όλον τον εαυτό σου. Αν θέλεις να εξαλείψεις όλη την δυστυχία του κόσμου, τότε εξάλειψε όλα αυτά που είναι μαύρα και αρνητικά μέσα σου. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον κόσμο είναι αυτό της αυτό μεταμόρφωσης.»

Κωνσταντίνος Φυτόπουλος
(Ψυχίατρος / Ομοιοπαθητικός γιατρός)